|
Οι καλλιεργητές τη δαιμονολογούν και όλοι τη φοβόμαστε. Με τον πόνο που μας προκαλεί, όταν την αγγίζουμε, δεν είναι εύκολο να εκτιμήσουμε τη θεραπευτική της δύναμη και να την εμπιστευτούμε. |
Συμβουλές για τη συλλογή
Όταν πρωτάρχισα να μαζεύω τσουκνίδες, παρότι θεωρητικά, τα μικρά (νέα) φυλλαράκια δεν τσιμπάνε, φορούσα πάντα γάντια. Ύστερα ανακάλυψα, πως ο κορμός της τσουκνίδας, χαμηλά στη ρίζα δεν τσιμπάει. Τώρα πια κόβω τις κορφές με ένα ψαλίδι στο ένα χέρι και φροντίζω να πέφτουν στο καλάθι που κρατάω στο άλλο χέρι.
Ακόμα μια σημείωση για θαρραλέους: Υπεύθυνα για το τσούξιμο είναι τα τριχίδια πάνω στα φύλλα, τα οποία προεξέχουν ανοδικά. Κατά το τυχαίο άγγιγμα των φύλλων, σπάνε τα τριχίδια και ελευθερώνεται ένα υγρό που προκαλεί φαγούρα. Οι τσουκνίδες δεν τσιμπάνε, όταν πιάνετε τα φύλλα από κάτω προς τα πάνω. Με αυτή την κατεύθυνση, τα τριχίδια δεν σπάνε και αποφεύγετε τα ατυχήματα.
Αν όμως, παρόλο που είσαστε προσεχτικοί, σας τσιμπήσει τσουκνίδα στην εξοχή, κόψτε λίγα φύλλα μολόχας ή πεντάνευρου και τρίψτε τα πάνω στην ερεθισμένη περιοχή. Θα σας βοηθήσει να την ηρεμήσετε. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο που τόσο η μολόχα όσο και το πεντάνευρο φυτρώνουν πάντοτε κοντά στις τσουκνίδες!
Για τη σωστή χρήση της τσουκνίδας
Για τα ποτά μας συλλέγουμε μόνο τα μικρά, τρυφερά φύλλα. Τα παλιά φύλλα, στο κάτω μέρος του βλαστού, έχουν οξεία γεύση. Ευτυχώς, οι τσουκνίδες αφθονούν σε πολλά σημεία και βρίσκουμε πάντα αρκετούς τρυφερούς βλαστούς.
Δείτε πώς εξουδετερώνουμε την καυστικότητα των τριχιδίων:
- με σύντομο ζεμάτισμα και άμεση ψύξη με κρύο νερό
- τα τριχίδια σπάνε, όταν τα πατάμε καλά με έναν πλάστη ή με ένα άδειο μπουκάλι(με κίνηση όπως όταν πλάθουμε)
- όταν τα πολτοποιούμε, τα φύλλα δεν τσούζουν.
